Το δεύτερο σημαντικό κεφάλαιο, που αφορά επιθέσεις εναντίον του βασιλιά. Στην παρούσα ενότητα, θα εξετάσουμε θέσεις στις οποίες και οι δύο αντίπαλοι έχουν προχωρήσει σε ροκέ στην ίδια πτέρυγα, δηλαδή έχουν, θεωρητικά, ασφαλίσει το βασιλιά τους.

Η εκτίμηση των μελλοντικών δυνατοτήτων για ανάληψη επίθεσης στον αντίπαλο βασιλιά, κρίνει κατά ένα μεγάλο ποσοστό την έκβαση της μάχης. Όταν ο αντίπαλος βασιλιάς έχει απομείνει στο κέντρο χωρίς ροκέ ή όταν έχουμε την περίπτωση των αντίθετων ροκέ, τα πράγματα είναι κάπως mo εύκολα, όσον τουλάχιστον αφορά την κρίση της κατάστασης ή το μέτρημα των βαριαντών.

Στην παρούσα περίπτωση τα δεδομένα μας δεν είναι τόσο ξεκάθαρα, αφού για να επιτύχουμε σε μία ελπιδοφόρα επίθεση, συνήθως χρειάζεται να «αδιαφορήσουμε» για την προστασία του δικού μας βασιλιά, αν κι αυτό δεν είναι πάντα απόλυτο.

Κατ' αρχήν θα πρέπει να δεχθούμε ότι το σύνολο σχεδόν των κανόνων που αναφέρθηκαν στο Α  κεφάλαιο της επίθεσης στο βασιλιά έχουν θέση και σε αυτό τον τύπο επίθεσης. Τα πιο σημαντικά όμως χαρακτηριστικά για να αναγνωρίζουμε το στρατηγικό στοιχείο που εξετάζουμε είναι τα εξής :

1.Υπεροχή χώρου, γενικά ή στην πτέρυγα που σκοπεύουμε να επιτεθούμε.

2.Εύκολη μεταφορά δυνάμεων στην πτέρυγα που θα πραγματοποιήσουμε την επίθεση .

3.Υπεροχή κομματιών στην πτέρυγα όπου θα πραγματοποιήσουμε την επίθεση.

4.'Υπαρξη πιονιών - στόχων στην αμυντική διάταξη του αντίπαλου βασιλιά.

5.Απουσία (μόνιμη ή παροδική) αντίπαλων αμυντικών κομματιών.

Φυσικά, μία επίθεση οποιουδήποτε είδους, δεν έχει ως απαραίτητο στόχο μόνο τον αντίπαλο βασιλιά, αλλά σε γενική έκφραση το κέρδος υλικής ή σημαντικής στρατηγικής υπεροχής.

Ο αμυνόμενος έχει υποχρέωση να οργανώσει την άμυνά του, έχοντας πάντα στη σκέψη του τη δυνατότητα αντεπίθεσης στις αδυναμίες που ίσως έχει δημιουργήσει η πλευρά που επιτίθεται. Επίσης, συνήθως, η πλευρά που δέχεται την επίθεση αναζητά την πρωτοβουλία στην άλλη πτέρυγα ή στο κέντρο. Έτσι, δημιουργούνται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες παρτίδες, με νικήτρια την παράταξη που έκανε πράξη τα σωστά σχέδιά της.

Βασικός κανόνας του σκακιού είναι ο εξής: «Αδυναμία ορίζεται το μειονέκτημα (στρατηγικό ή τακτικό) το οποίο μπορεί να δεχθεί επίθεση, αλλιώς δε θεωρείται αδυναμία». Συνεπώς, αν χρειαστεί να αδυνατίσουμε το βασιλιά μας, χρησιμοποιώντας τα πιόνια που τον προστατεύουν, θα πρέπει να κρίνουμε κατά πόσο γίνεται «Προσβάσιμος» στον αντίπαλο, για να καθορίσουμε εάν δημιουργούμε ή όχι την έννοια της αδυναμίας. Γενικότητες και κανόνες πάντα θα υπάρχουν, αλλά οι εξαιρέσεις είναι που τελικά θα τους επιβεβαιώνουν

 

Από το βιβλίο του Στράτου Γρίβα "Σκακιστική Προπόνηση"