Με τον όρο πλειονότητα πιονιών εννοούμε την αριθμητική υπεροχή κάθε παράταξης σε μία από τις τρεις δυνατές περιοχές της σκακιέρας (πτέρυγα βασιλιά, κέντρο, πτέρυγα βασίλισσας). Η αξία της πλειονότητας πιονιών ως στρατηγικού στοιχείου, αντικατοπτρίζεται στη δυνατότητα της ευελιξίας της, ώστε με την προώθησή της, να δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα στον αντίπαλο.
Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στον αναγνώστη ότι σε καμία περίπτωση ο όρος πλειονότητα πιονιών δεν αναφέρεται σε θέσεις με υλική υπεροχή πιονιών. Αναφέρεται στη διαφορετική κατανομή των πιονοδομών των δύο αντιπάλων, αφού σε κάθε περίπτωση, όταν μία παράταξη διαθέτει πλειονότητα πιονιών σε μία από τις τρεις δυνατές περιοχές, η αντίθετη παράταξη θα διαθέτει επίσης κάποια πλειονότητα πιονιών, σε άλλη περιοχή της σκακιέρας.
Εξαίρεση του κανόνα υπάρχει και χαρακτηρίζεται από κατεστραμμένη πιονοδομή, οι αδυναμίες της οποίας (συνήθως διπλωμένα πιόνια), δεν επιτρέπουν τον «ισχυρισμό» της πλειονότητας πιονιών. Σε αυτή την περίπτωση, το Πλεονέκτημα είναι πιο ξεκάθαρο, καθώς το «αντίπαλο δέος» δεν υφίσταται.
Ποια είναι όμως η δύναμη μίας ευέλικτης και ευκίνητης πλειονότητας πιονιών; Με ποιους τρόπους μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την προώθησή της;
Μία ενεργητική πλειονότητα πιονιών προσφέρει κατ' αρχήν περισσότερο χώρο, ελέγχει σημαντικά αντίπαλα τετράγωνα και δίνει την πρωτοβουλία, καθώς ο αντίπαλος αναγκάζεται (συνήθως) να συμβιβαστεί με τις αμυντικές του υποχρεώσεις. Επίσης, προσφέρει ακόμα μία σημαντική δυνατότητα, αυτήν της δημιουργίας του ελεύθερου πιονιού. Σε αυτή την περίπτωση, το πλεονέκτημα μεταλλάσσεται και από «πλειονότητα πιονιών» μετατρέπεται σε «ελεύθερο πιόνι», σημαντικό στρατηγικό στοιχείο που έχουμε ήδη αναλύσει επαρκώς.
Τα στοιχεία που αναφέραμε είναι δυνατόν να βοηθήσουν στην επιθετική δραστηριότητα στην πλευρά όπου διαθέτουμε την ευκίνητη πλειονότητα πιονιών και να δώσουν στα σχέδιά μας την απαραίτητη δυναμική.
Τι γίνεται όμως και με την «άλλη πλευρά»; Τι πρέπει να πράξει ώστε να μη βρεθεί κατηγορούμενη;
Η άλλη πλευρά διαθέτει κατά κανόνα δύο σχέδια αντιμετώπισης μίας ευκίνητης πλειονότητας πιονιών. Το πρώτο σχέδιο είναι παθητικό, αν και όχι αναγκαία μειονεκτικό, καθώς η αποτροπή της περαιτέρω προώθησης της ευκίνητης πλειονότητας πιονιών και η καταστροφή της είναι αρκετή για να επιφέρει από μόνη της την επιτυχία. Το δεύτερο σχέδιο συνίσταται στην κινητοποίηση της αντίπαλης πλειονότητας πιονιών, με σκοπό να αποτελέσει ένα είδος αντίβαρου.
Σε κάθε τέτοιου τύπου θέση, όπου οι πιονοδομές διαφέρουν, ο σκακιστής είναι υποχρεωμένος να εξετάσει τα υπέρ και τα κατά της, ώστε να αποφανθεί για τις απαιτήσεις της και να πράξει ανάλογα
Από το βιβλίο του Στράτου Γρίβα "Σκακιστική Προπόνηση"