Το στρατηγικό πλεονέκτημα του καλύτερου αξιωματικού εναντίον κατώτερου ίππου χαρακτηρίζεται από την τοποθέτηση των πιονοδομών των δύο αντιπάλων.

Συγκεκριμένα, ο αξιωματικός είναι ανώτερος του ίππου, όταν απουσιάζουν τα πιόνια από το κέντρο, αλλά συνάμα υπάρχουν και στις δύο πτέρυγες. Επίσης, καλό για τον αξιωματικό είναι η τοποθέτηση των αντίπαλων πιονιών στο χρώμα όπου κινείται, καθώς μπορεί να τους επιτεθεί. Αντίστοιχα, καλό είναι τα πιόνια της παράταξής του να βρίσκονται σε αντίθετα τετράγωνα από το χρώμα του .

Σε μερικές περιπτώσεις (εξαιρέσεις) είναι δυνατόν η υπεροχή του αξιωματικού να αποδειχθεί σε θέσεις και με κεντρικά πιόνια, υπό τον όρο ότι αυτά δεν τον ενοχλούν, δηλαδή τα δικά του βρίσκονται σε αντίθετο χρώμα, ενώ του αντιπάλου στο δικό του.

Η υπεροχή του αξιωματικού εναντίον του ίππου μπορεί να χρησιμεύσει ( αποδειχθεί) σε δύο κύριες καταστάσεις:

Α .Στο μέσον της παρτίδας, ο αξιωματικός μπορεί να βοηθήσει δημιουργώντας επιθετική πρωτοβουλία ενάντια στον αντίπαλο βασιλιά, είτε σε άλλο επιθυμητό σημείο της σκακιέρας.

Β.Στο φινάλε, ο αξιωματικός, λόγω της ιδιαιτερότητάς του να ελέγχει περισσότερα τετράγωνα από απόσταση, αποδεικνύεται πανίσχυρος, ειδικά όταν υπάρχουν ελεύθερα πιόνια και από τις δύο παρατάξεις. Επίσης μπορεί να «κερδίσει» κίνηση, δηλαδή να εξαναγκάσει τον αντίπαλο ίππο σε τσούγκτσβανγκ, ένα στοιχείο αποφασιστικό στα περισσότερα φινάλε.

Στις περισσότερες ευνοϊκές για τον αξιωματικό θέσεις, η κατοχή του δεν προσφέρει οπωσδήποτε τη νίκη, είναι όμως ένα χρήσιμο στοιχείο για τη διεκδίκησή της.

Από το βιβλίο του Στράτου Γρίβα "Σκακιστική Προπόνηση"