Όπως και το προηγούμενο στρατηγικό στοιχείο που αναλύσαμε (αξιωματικός εναντίον ίππου), έτσι και το στρατηγικό στοιχείο του καλού ίππου εναντίον του κακού αξιωματικού χαρακτηρίζεται από την τοποθέτηση των πιονοδομών και των δύο παρατάξεων.

Η ύπαρξη κεντρικών πιονιών (ειδικά όταν αυτά είναι τοποθετημένα στο χρώμα του αξιωματικού) κατ' αρχήν ευνοεί τον ίππο, καθώς μειώνει την ακτίνα δράσης του αξιωματικού . Εάν μάλιστα οι πιονοδομές έχουν κατά βάση σταθεροποιηθεί και υπάρχουν ισχυρά (αδύνατα) τετράγωνα στη σκακιέρα, η υπεροχή του ίππου αυξάνεται, καθώς (όπως έχουμε ήδη αναφέρει σε προηγούμενο κεφάλαιο) ο ίππος είναι καλύτερο κομμάτι κατάληψης ισχυρών τετραγώνων.

Ο ίππος είναι ένα πολύ ευέλικτο κομμάτι, το οποίο μπορεί να μετακινηθεί σε οποιοδήποτε τετράγωνο της σκακιέρας, αλλά ο έλεγχος που ασκεί είναι περιορισμένος σε λίγα μόνο τετράγωνα. Συνεπώς, το κλειστό κέντρο ή οι πιονοδομές σε μία πτέρυγα τον ευνοούν σημαντικά και τον ανακηρύσσουν σε καλύτερο κομμάτι από τον αξιωματικό, καθώς ο τελευταίος έχει μεγαλύτερη ακτίνα δράσης, αλλά περιορίζεται στη μετακίνησή του, στα μισά τετράγωνα της σκακιέρας. Με βάση τα παραπάνω, μπορούμε να καθορίσουμε την υπεροχή του ίππου εναντίον του αξιωματικού ως απόρροια των πιονοδομών και ειδικά όταν το κέντρο είναι κλειστό ή όταν υπάρχουν σταθεροποιημένες δομές πιονιών (στο χρώμα του αξιωματικού) ή τέλος, όταν υπάρχουν πιόνια μόνο σε μία πτέρυγα.

Αν και συνήθως η υπεροχή του ίππου γίνεται εμφανής στο φινάλε, υπάρχουν πολλά παραδείγματα που αποδεικνύουν την υπεροχή του και στο μέσον της παρτίδας (πάντα με τις προϋποθέσεις που αναφέραμε). Το μυστικό για να καθορίσουμε με ακρίβεια την υπεροχή του ελαφρού κομματιού είναι η συνολική κατάσταση της υπάρχουσας πιοvοδομής.

Από το βιβλίο του Στράτου Γρίβα "Σκακιστική Προπόνηση"