Η θέση αυτή προέκυψε σε ένα τουρνουά Β’Κατηγορίας στο Μέγαρο Πιονέρων της Μόσχας. Με τα λευκά έπαιζε ο Σάσα Ίσκεβ και με τα μαύρα ο Ιγκόρ Ντιμίτρεβ. Ας ακούσουμε τον Σάσα να μας εξηγεί πώς σκέφτηκε για την κίνησή του: "Μόλις τέλειωσαν οι φορσέ προηγούμενες κινήσεις. Στη θέση αυτή έχω πιόνι παραπάνω και το ζευγάρι των αξιωματικών. Όμως, το δ4 πιόνι είναι χαμένο, μια δεν υποστηρίζεται από πουθενά, ενώ το απειλούν δύο κομμάτια. Αρχικά σκέφτηκα να να παίξω 1.Αε3, όπου ίσως τα μαύρα να άλλαζαν αμέσως τον αξιωματικό με τον ίππο τους. Ομως, τότε, συνειδητοποίησα ότι ο Ντιμίτρεβ θα έπαιζε, φυσικά,1...Αxδ4 κι αν δοκίμαζα το κάρφωμα Πδ1 τότε θα έχανα κι από πάνω: 2...Ιχε3 3.ζχε3 Αχε3+! Τι θα έπρεπε να κάνω; Είναι κρίμα για το πιόνι. Και εδώ κατάλαβα ότι για όλα φταίει ο μαύρος ίππος είναι εξαιρετικά τοποθετημένος στο η4. Έτσι θα πρέπει να τον κυνηγήσω.

Αμέσως είδα τη συνέχεια: 1 .θ3 Ιζ6 2.Αε3 Αχδ4 3.Πδ1 κάρφωμα. Πολύ όμορφα. Πώς μπορούν να ξεφύγουν τα μαύρα; Μόνο με 3...Αβ6. Και μετά , τι; Μετά αλλάζω στο δ8 κι ανοίγει ο δρόμος για τον αξιωματικό μου...

4.Πχδ8+ Αχδ8 5.Αxa7.

Όμορφη συνέχεια. Μήπως μου ξέφυγε τίποτα στο δρόμο; Ας δούμε - πολύ πιθανόν!

Στοπ! Με έμαθαν να ελέγχω πάντα τη θέση μόλις τελειώνουν οι φορσέ κινήσεις. Τι θα μπορούσαν να παίξουν εδώ τα μαύρα; 5.Αxα7 Υπάρχει 5...β6 για να μου κλείσει τον αξιωματικό με ,Αδ8-γ7. Όμως κι ο αξιωματικός μου δε θα κοιμάται μπορεί να ξεφύγει με 6.Αβ8. Αρα είναι εντάξει η συνέχεια. Μήπως όμως θα μπορούσαν τα μαύρα να παίξουν κάτι αναπάντεχο; Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να απομακρύνουν το κρίσιμο α7- πιόνι από τον κίνδυνο με τέμπο:

1...α6,   Ας μετρήσω: 1.Θ3 α6 2.Αε2 ΙΘ6 (όχι 2...Ιζ6? 3.Αε3 Αχδ4 4.Πδ1 Αβ6 5.Αχβ6) 3.Αxθ6 (το 3.Αε3 δε δίνει τίποτα στα λευκά, μια και ο μαύρος αξιωματικός έχει το ζ6 στη συνέχεια 3...Αχδ4 4.Πδ1 Αζ6) 3...ηχθ6 4.Αζ3 Πχδ4 5.Αχβ7 Πδ2 6.Αχα6 Πxβ2 και τα μαύρα δεν πρέπει να έχουν παράπονο για τη θέση τους. Ας δοκιμάσουμε 2.Αχα6. Αν 2...βχα6  τότε 3.θχη4 Αχδ4 4.Πβ1 και τα λευκά είναι θαυμάσια. Ομως, τα μαύρα μπορούν να παίξουν ανάλογα:

2...Ιχζ2 . Αυτή είναι καλή κίνηση, αν τώρα 3.Αχβ7 Αχδ4 4.Πζ1, τότε μετά από 4...Ιδ3! το β-πιόνι χάνεται παρ’όλ’αυτά. Τα λευκά θα πρέπει να μπούν σε φινάλε πύργων: 3.Ρχζ2 Αχδ4+ 4.Αε3 Αχε3+ 5.Ρχε3 βχα6 6.Πγ1,σ’αυτή τη θέση όμως τα λευκά είναι καλύτερα: έχουν περισσότερα πιόνια στην πτέρυγα της βασίλισσας και το βασιλιά τους σε ενεργητική θέση. Αυτή μάλλον θα είναι και η εξέλιξη, αλλά βέβαια θα πρέπει να τη βρει και ο Ντιμίτρεβ.

Τέλος πάντων, τα πράγματα φαίνονται εντάξει και μπορώ να παίξω 1.θ3".

Δεν είναι φανερό ότι παρά την απλότητα της θέσης, η ανάλυσή της απ’αυτόν τον δεκάχρονο

παίκτη Β’Κατηγορίας, δείχνει μια λογική σκέψη και την ικανότητα υπολογισμού συνδυασμών; Και, μεταξύ μας, δεν είναι και τόσο εύκολο να μάθει κανείς κάτι τέτοιο. Ολο το σκακιστικό παιχνίδι στηρίζεται στο μέτρημα των συνεχειών.

Όλες οι γνώσεις στρατηγικών ιδεών και τακτικών στοιχείων, των αρχών του ανοίγματος και των νόμων των φινάλε, όλα αυτά γίνονται χρήσιμα όταν αναπτυχθεί και η ικανότητα του μετρήματος των βαριαντών, με γρηγοράδα, σαφήνεια και, φυσικά, ορθότητα.

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η τέχνη αυτή δε μαθαίνεται μονομιάς. Όμως, κατάλληλη προπόνηση θα βοηθήσει κάθε σκακιστή να αναπτύξει τις "υπολογιστικές" του ικανότητες. Ο καλύτερος τρόπος για να μάθει κανείς να μετράει βαριάντες είναι η λύση απλών προβλημάτων δύο κινήσεων. Ακόμη, η λύση πρέπει να γίνεται από τα διαγράμματα, σημειώνοντας στο μυαλό όλες τις μεταβολές της θέσης. Επίσης αξίζει να βρεθεί μία σειρά σχετικά απλών σπουδών, και να λυθούν κι αυτές χωρίς να κινούνται τα κομμάτια. Τέλος θα έρθει η στιγμή όπου θα προσπαθήσετε να παρακολουθήσετε (πάντα χωρίς σκακιέρα!) τις κινήσεις των συνδυασμών από κορυφαίες παρτίδες - δε θα πρέπει να είναι βέβαια πολύ δύσκολοι συνδυασμοί και στην ανάγκη μπορείτε να κοιτάξετε το τέλος των συνδυασμών. Καθώς συνεχίζεται η προπόνηση, θα πρέπει να αυξάνεται η δυσκολία των παραδειγμάτων. Σιγά-σιγά θα αναπτύξετε την ικανότητα να "βλέπετε" μία θέση, να προσανατολίζεστε, να προετοιμάζετε φορσέ συνέχειες και, βέβαια, να παίζετε συνδυασμούς.